KÖŞE YAZISI
FAHRİ TOKAY
Büyükler küçüklerin, anne-babalar evlatların, öğretmenler talebelerin önünde birer modeldir. Onları hayata ve geleceğe hazırlayacak gerçek birer rehberdirler. Kültürümüzde her mesleğin bir pîri vardır. Bu anlamda pîr, o mesleğin ilk mucidi, önderi, rehberi ve modelidir. Allah Resulü; bir çocuğa anne ve babası nasıl bir terbiye vermişse, nasıl bir inanç aşılamışsa, çocuğun da ona göre şekilleneceğini bildirmektedir.
Geleceğimizin sağlam temellere oturması için anne ve babaların, büyüklerin ve eğitimcilerin sağlam karakterli, iyi ahlaklı ve sağlam bilgilerle mücehhez olmalarının zarureti ortaya çıkmaktadır. Bir ebeveyn, çocuklarına yasakladıklarını kendileri yapmış olurlarsa kötü bir örnek olurlar. Bir eğitimci ki, özel hayatında başka model, yetiştirdiği genç dimağlar karşısında başka model. Nasıl tutarlı ve sağlam karakterli insan yetiştirebilir? Ve büyükler; tecrübe sahibi, değerli birikimleri ile değer haline gelmiş olan büyükler… Tecrübelerini ve birikimlerini müspette kullanmıyorlarsa iyi bir model olamazlar.
Kanunu uygulayanlar, kanunun hükümlerini kendileri ihlal ederlerse güvensizliğe ve kanunsuzluğa davetiye çıkarırlar. Müslüman da şahsında İslam’ın emirlerine ters düşecek şekilde davranışlarda bulunursa, şahsında İslamı kötü temsil ediyor demektir. Temsilde, tebliğde kötü bir örnektir.
Rehber yolu şaşırırsa, kendisine uyanların da şaşırması gayet tabiidir. Lokomotif raydan çıkarsa, vagonlar da raydan çıkmaya mahkûmdur. Kaptan rotayı bilmezse, geminin salimen varacağı limana ulaşması güçtür. İnsanlar, yaşadıkları çevrede iyilikleri ve kötülükleri ile tanınırlar. Hizmetleri ile anılırlar. Kalıcı eserleri ile nesillere ulaşırlar. Herkesin davranışı, başkaları tarafından takip edilmektedir. Bu sebepten dolayı herkes aklının estiği şekilde hareket edemez, etmemelidir. Kötü örnek olacak şekilde hareket etmek serbestlik değildir. Hele kişi hürriyeti hiç değildir.
